Over mij
Mezzosopraan Ellen van Beek is opgegroeid in Azië (China & Taiwan), waar zij al op jonge leeftijd kennis heeft gemaakt met diverse culturen. Bij terugkeer in Nederland is zij aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht (HKU) bij Henny Diemer gaan studeren en participeerde zij in de operaklas onder leiding van Monique Wagemakers. Na haar afstuderen heeft Ellen zich verbonden aan Operastudio Nederland, waar zij zich tevens heeft verdiept in bewegingsleer (acrobatiek, mime). De afgelopen jaren werd zij gecoacht door Margreet Honig.
"...Ellen van Beek was een vastberaden Drummer; van haar optreden werd ik af en toe een beetje bang. Met haar strak gevoerde heldere stem en met haar gedecideerde acteren werd ze een verpersoonlijking van het onnadenkende ‘doorgeefluik’ van het absolute kwaad. Schitterend..."
"Hoogtepunt van het concert was de vertolking van Les Nuits d'Été van Hector Berlioz.[...] Mezzosopraan Ellen van Beek bracht deze liederen doorvoeld. De menging met haar medium- en borststem is goed en dat is nodig voor deze liederencyclus, die een grote tessituur vereist. [...] In Le spectre de la rose overtuigde zij ten volle, vooral door een mooie afwisseling van hard en zacht en een strakke toonvoering. [...] Met een warm geluid en gedoseerde emotie overtuigde Van Beek ook in de andere liederen."
— PZC, Les Nuits d'été
"Het leek me dat ik het nooit meer zo mooi zou kunnen horen. [...] Op een grote boot, midden tussen zich verdringende mensen, gezongen door een mij onbekende, nog maar net afgestudeerde mezzosopraan, Ellen van Beek, en het was weer zo ontstellend mooi. Anders, minder verstild, maar misschien nog pregnanter. "
"De makers zijn geslaagd in hun creatie van een onmiskenbare Ingmar Bergman-sfeer [...] Een traag, statisch geheel tot de ontknoping aan het slot, waar te langen leste de ontroering daagt.[...] Met alle subtiele verwikkelingen vandien - hier met niet-aflatende concentratie uitgediept door Ellen van Beek en Mira Helmer. [...] Zij verklankt Elisabets zwijgen door een Leitmotiv te neuriën, totdat uiteindelijk, tussen droge snikken door, haar zang losbreekt in een stralende mezzosopraan."
— De Stentor, PERSONA